De gehele afgelopen nacht fikse regenbuien en het bleef regenen de gehele dag. Toch gebeld naar de Fox Glacier tour om te informeren of de track doorging. De mededeling was dat het niet zeker was dus wij namen het risico om erheen te rijden. Eenmaal aangekomen was de wind nog verder toegenomen en nadat we te horen kregen dat er een grote kans bestond dat het alsnog werd gecanceld vertrokken we. Toen we echter tien minuten onderweg waren kwamen de eerste gidsen al terug met de mededeling dat het niet verantwoord was om verder te gaan. Hevige wind, regen en zelfs hagel was genoeg om het te cancelen. Teleurgesteld gingen we terug, maar eerst nog even op de hangbrug gekeken en gevoeld hoe erg het weer was, geloof me, ik was eigenlijk wel blij dat het niet doorging.

De gehele middag maar een beetje rondgehangen in ons onderkomen onder het genot van een biertje en wat chips. Gollum had in de tussentijd geregeld dat we, indien het weer het toeliet, de volgende morgen alsnog de glacier konden beklimmen.

En zo geschiedde, de volgende morgen vertrokken we om half acht richting de Fox Glacier. Het weer was prachtig, helemaal vergeleken met gisteren, zonnetje en een klein windje. Eerst een wandeling van een klein half uurtje voordat we bij de gletsjer waren en toen de ijzers ondergebonden en de gletsjer opgegaan. Apart om zo boven op een gletsjer te lopen, helemaal als je af en toe ziet dat smeltwater onder je voeten doorstroomt.

Eenmaal terug op de basis zo snel mogelijk in onze bus want, mede doordat het de afgelopen dagen zo hard had geregend, we moesten nog een aardig stukje rijden richting Makarora. Onderweg wederom prachtige omgeving (begint aardig afgezaagd te klinken) met een korte stop in onder andere Lake Matheson, één van de meest gefotografeerde meren van Nieuw Zeeland. Aangekomen in Makarora hadden we een heel leuk chaletje en was het eten door de kok al geregeld.

Een uur nadat we daar arriveerde bleek dat de weg werd afgesloten, dit in verband met een behoorlijke aardverschuiving de afgelopen dag, dus we waren inderdaad net op tijd. ’s Avonds was er een belangrijke rugby wedstrijd op de tv (de All Blacks, van Nieuw Zeeland, tegen de Wallebees, van Australie). Aan de bar hadden ze een poultje gemaakt met als inleg 2 dollar. Laat ik nou de gelukkige winnaar zijn, met een inleg van maar 2 dollar had ik toch een 30 dollar binnengehaald. Ik hoop dat ik ook een keer zoveel geluk heb in de staatsloterij.

Zondag vertrokken we richting Queenstown, de plek waar oa het bungeejumpen is ontstaan.  Op de weg erheen zijn we nog gestopt in het plaatsje Wanaka, waar we een bezoek hebben gebracht aan Stuart Landsborough’s Puzzling World. Hier wordt je brein getest door middel van hologrammen, een huis wat onder een hoek is gebouwd (alles is dus scheef) en The Great Maze, een doolhof van 1,5 km drie dimensionale gangen en bruggen. Kostte ons een klein uur om eruit te komen. Queenstown zelf doet me denken aan Ushuaia, alleen wat groter, met een hoofdstraat en veel, heel veel barretjes, restaurantjes en aanbieders van diverse excursies en activiteiten.

Iets anders waar Queenstown bekend om  is is de Ferg Burger, deze burgers zijn stukken beter dan de welbekende Mc Burgers en ook een stuk groter. Nadat we de stad een beetje hadden verkend had ik voor de volgende dag een Jet Boat tour geboekt over de Shotover River.

We werden om half negen ’s morgens opgehaald in het centrum en vandaar via een 1 uur durende busrit afgezet bij de Jet Boat. Dit is spectaculair, met hoge snelheid door de smalle kloven en stroomversnellingen en dan ook nog voor de aardigheid een paar 360 graden bochtjes draaien.

In de middag een bezoek gebracht aan de Queenstown Gardens en aan de Fear Factory. Dit is een spookhuis waar je in het complete donker doorheen loopt en onderweg diverse hologrammen, geluiden, en andere ‘angstaanjagende’ belevenissen meemaakt. Al met al best wel aardig. ’s Middags wederom regen, balen.

Dinsdag zijn we in de morgen naar de Gondola geklommen. De Gondola is een kabelbaan naar Bob’s Peak en stijgt 450 meter. De wandeling duurde dan ook iets meer dan een uur. Eenmaal boven aangekomen waren er diverse activiteiten zoals paraglyding, bungeejumping, cliff swing en de Luge. De Luge is een soort rodelbaan, alleen met wieltjes. Gaaf om te doen.

Hierna (illegaal, zonder ticket) met de Gondola afgedaald naar Queenstown. Eenmaal beneden naar het Kiwi and Birdlife Centre gegaan, een opvangcentrum waar diverse verwondde vogels worden opgelapt en waar de kiwi te bewonderen is. 

Na 2,5 dag Queenstown werd het tijd om te vertrekken en de volgende bestemming was Doubtfull Sound. Eerst met ons busje naar het kleine plaatsje Manapouri waar we op de boot stapte naar de waterkracht centrale. Vandaar moesten we overstappen op een bus die ons in een uurtje naar de andere zijde bracht waar we wederom op een boot stapte.

Deze boot voer ons door de fjorden en we stopten om te gaan kanoën, verder richting de Tasman Zee zagen we nog een aantal pelsrobben en een paar Fjordlan Crested Penguins. Na een heerlijk uitgebreid diner, een fotopresentatie en een spelletje kaart was het tijd om onze hut op te zoeken. En ja hoor, wederom begon het te regenen en ook deze keer ging dat door tot de volgende dag zodat we in de morgen weinig van de omgeving konden zien.

Het waaide zo hard dat van sommige watervallen het water al was weggewaaid voordat het beneden was. Om een uurtje of twaalf waren we weer in Manapouri en gingen we naar de volgende bestemming aan de oostkust, Naseby. Dit is een bijna geheel verlaten stadje waar nog wel de oude gebouwen staan die doen herinneren aan de gouddelving periode. Ons onderkomen was dan ook in één van de overgebleven gebouwen. Aangezien de zon zich weer liet zien hebben we heerlijk buiten een drankje genuttigd totdat de hotel eigenaar ons kwam vertellen dat het diner gereed stond.

De volgende dag vertrokken we om half negen omdat we een half uur later mountainbikes hadden geregeld om een gedeelte van de voormalige Central Otaga Rail Trail te fietsen. Helaas stonden we bij de verkeerde fietsen verhuur te wachten totdat om half tien de eigenlijke verhuurder maar eens rond  reed om te kijken of er misschien niet drie personen stonden te wachten op een fiets. Aldus vertrokken we op onze mountainbike voor een rit van een drie uur van Ranfurly naar Hyde. Hierna verder richting de kust en dan noordwaarts naar Rangitata, wederom zo’n metropool.

Maar eerst konden we nog een kijkje nemen bij de Moeraki Boulders, een aantal perfect ronde keien met een omtrek van wel 4 meter, die op het strand liggen.

Vandaar naar Oamaru waar nog een aantal historische gebouwen staan met onder andere  een hotel uit 1877. Toen we verder reden hebben we eerst nog twee lammetjes “gered” die aan de verkeerde kant van het hek waren beland en niet meer terug konden. Iets verderop werd ons de weg versperd door een kudde koeien en ook die hebben we maar een wei in geloodst. ’s Avonds de BBQ opgestookt en een heerlijk stukje vlees naar binnen gewerkt.

Zaterdag vertrokken we echter vroeg in de morgen want we hadden een behoorlijke afstand te overbruggen en we moesten op tijd zijn om ons vliegtuig te halen. Eerst richting Christchurch waar we Sofia hebben afgezet en tegelijkertijd twee nieuwe vakantiegangers hebben opgehaald die in Picton worden opgewacht door de volgende rondreis. Van Christchurch via Kaikoera naar Picton, de nieuwe gasten afgezet en wij vervolgens naar het vliegveld.

We gingen vliegen met een Cesna 208, een klein 12 persoons toestel. Toen we aankwamen werd ons eerst medegedeeld dat de vlucht waarschijnlijk werd gecanceld vanwege de harde wind (45-50 knopen). Wij wachten en tegelijkertijd gekeken of er een mogelijkheid was om alsnog de ferry te nemen. Uiteindelijk kwam de mededeling dat de vlucht alsnog door zou gaan maar dat het waarschijnlijk een ‘bumpy’ vlucht zou worden.

En dat werd het ook, de eerste keer in mijn leven dat ik in een vliegtuig meerdere malen gewichtloos was. Maar gelukkig was het maar een vlucht van een half uurtje en stond het even later dan ook weer veilig aan de grond in Wellington. Nadat we onze tassen in het hostel hadden achtergelaten eerst even gegeten want ondertussen was het al half negen geworden. Nog even een afzakkertje genomen en toen naar bed want morgen vertrekken we al om half zeven.

Nadat we eerst nog een paar andere reizigers hadden afgezet bij de ferry vertrokken wij met z’n drieën in een bus voor 24 personen naar Auckland. Dit omdat het kleine busje achtergelaten is op het zuidereiland en Gollum de komende reis meerdere personen onder zijn hoede krijgt.

Aangezien Gollum een Ford Mustang heeft uit 1965, die hij in de garage had achtergelaten in verband met een nieuwe versnellingsbak, had hij ons uitgenodigd om een kort ritje met de mustang te maken. Dit hield in dat we stopte in Hamilton om de mustang op te halen. Van hier verder naar Auckland waar ik aan de steiger werd afgezet.

Natuurlijk even een kleine rondleiding gegeven en na een biertje aan boord was mijn vakantie in Nieuw Zeeland afgelopen.

Conclusie; Nieuw Zeeland is me heel goed bevallen en als ik meer tijd had gehad dan had ik er ook graag langer willen verblijven. Nu ging het toch wel in een betrekkelijk snel tempo, maar ik mag niet klagen. Dus mijn tweede etappe is ook goed verlopen en nu maar op voor de derde; de Kaap Hoorn ronding voor de komende 7 weken.

Meer daarover zal ik pas in Port Stanley kunnen uploaden.

P.S.

Een ieder bedankt voor de leuke reacties en iki zal proberen de site up to date te houden

Naar de foto's

Terug naar de reis

.