Nog even terug naar het voorgaande bericht. Donderdag avond was een ieder uitgenodigd in de Town Hall van Port Adelaide waar een welkomstreceptie werd gegeven door o.a. de burgemeester en door de council van de Nederlandse ambassade. Was geeneens ongezellig (gratis eten en drinken).

Vrijdag, nadat de gasten aan boord waren was er wederom een uitnodiging voor zowel de crew als voor de gasten, dit was opgeluisterd door live muziek en wederom was alles goed geregeld. De  daaropvolgende Zaterdag met het open schip was een waar feest, de gehele kade en omliggende straten barstte van de mensen en activiteiten, ik denk dat we wel meer dan 1500 mensen aan boord hebben gehad. Wat ook opvalt is dat de mensen hier zo relaxed zijn, als ze moeten wachten om aan boord te komen dan lopen ze niet te klagen. Ergo, op het moment dat ze zelf zien dat het aan boord druk is dan wachten ze uit zichzelf al.

Anyway, Zondag vertrokken we dan om klokslag 10 en dit ging gepaard met een heleboel kleinere bootjes en diverse nieuwszenders, fantastisch. Aangezien we een uitnodiging hadden ontvangen van Kangaroo Island om daar een bezoek te brengen werd er besloten om daar voor anker te gaan en zodoende hebben we ’s avonds het anker neergelaten. In de morgen, toen we wat meer konden zien zijn we nog een beetje verder de baai ingegaan en lagen we precies in het midden van de Tecla en de Europa. De gasten kregen de kans om mee te gaan op een excursie / tour. Het weer is de afgelopen dagen fantastisch, helemaal als je weet dat de lente hier maar net is begonnen, de temperaturen lopen hier op tot 26 graden. Om 6 uur werd het anker weer gelicht en vertrokken we samen met de Europa, de Tecla besloot om nog een nacht te blijven en de BBQ op te stoken.

Eenmaal de passage gepasseerd (de passage tussen Kangaroo Island en het vaste land) kwam er een gunstige wind en konden we af en toe met snelheden van ruim 9 tot 10 knopen verder oostwaarts varen. Wederom waren we in een soort van wedstrijdje met de Europa verwikkeld. Mede dankzij deze snelheden konden we besluiten om nogmaals ergens voor anker te gaan. Deze keer bij Port Fairy Bay waar we rond 4 uur aankwamen. ’s Avonds lekker een borreltje genomen aan dek met (helaas) af en toe een klein regenbuitje. De volgende morgen was het plan om aan land te gaan maar ,omdat er wederom een tijdsverschil is van een half uur en vanwege het feit dat we ’s middags weer moesten vertrekken, werd er democratisch besloten om  na het ontbijt te vertrekken zodat we nog een glimp van de twaalf Apostelen konden zien. De twaalf Apostelen zijn 12  rotsformaties die recht uit de zee omhoog steken. Maar ja, als de wind het een beetje laat afweten dan wordt het moeilijk om daar op tijd te arriveren, zodoende konden we nog net een glimp van de eerste Apostelen zien voordat het te donker werd.

Om negen uur ’s avonds kregen we de loods aan boord om door de smalle doorgang naar Philip Bay (de baai van Melbourne) te gaan, deze baai is ongeveer net zo groot als het IJsselmeer. Om 5 uur in de morgen werd het anker uitgegooid omdat we bij daglicht Williamstown moesten aandoen met z’n drieën. Williamstown is een soort van voorstad van Melbourne en we liggen afgemeerd net naast de jachthaven.

In Melbourne hebben we iedere dag een open schip, alleen bovendeks maar, we zijn tenslotte toch Nederlanders, we gingen toertjes verkopen voor AU$ 5,00 en dat liep storm. Maarten nam elk uur ongeveer 15 personen mee naar beneden en vertelde daar de geschiedenis van de Oosterschelde en beantwoorde de vragen, erg lucratief. Ook werden we hier weer uitgenodigd voor o.a. een BBQ, maar eenmaal daar aangekomen kregen we niet meer dat een paar broodjes kip en een paar saucijzenbroodjes.

’s Avonds hadden we (Peter en Ben) besloten om een geintje uit te halen met de Europa. De Europa heeft een boegbeeld van een vrouw die zich vasthoudt aan de manen van een stier. We hebben toen een baard gemaakt en midden in de nacht met de dinghy deze geplaatst op het boegbeeld. Deze heeft er in ieder geval tot woensdagavond opgezeten zonder dat ze er zelf van op de hoogte waren. Ook vonden we bij ons aan boord nog een NL sticket en die hebben we geplaats op de spiegel van de Young Endeavour.

Op Woensdag stond er opeens om zeven uur in de morgen een televisiewagen van ABC bij ons op de steiger, of we live op de tv  bij het ontbijtnieuws wilden zijn. Terry (onze kapitein) zei natuurlijk ja en zodoende waren we in een groot gedeelte van zuid Australië live op de buis. ’s Middags mocht ik mee met de dagtocht op de Tecla, de kleinste Nederlandse deelnemer. Ook daar is het vanbinnen veel ruimer dan dat je in eerste instantie zou verwachten, ergo, je hebt daar meer kastruimte voor je kleding dan op de Oosterschelde. Het weer zat ons ook mee en we konden lekker de zeilen hijsen. Donderdag hadden we een Admirals sailpast, hier deden alle aanwezige tallships aan mee en wij hadden hiervoor 80 gasten aan boord. De tocht begon om 10 uur met een giga regenbui maar gelukkig klaarde het snel weer op en begon zelfs de zon te schijnen. Uiteindelijk hadden we zelfs nog een goede wind want alle zeilen konden omhoog en de motor kon uit. Morgen komen de nieuwe gasten weer aan boord (23 stuks) dus dat wordt weer gezellig druk. Maar eerst het schip weer eens goed schoonmaken.

Naar de foto's

Terug naar de reis