Zo, na een paar weken Nieuw Zeeland weer terug op het “vertrouwde” nest, de Oosterschelde. Ik moet ook zeggen dat ik er wel weer zin in heb om te varen, zelfs al gaat het een goede 7 weken duren. Toen ik zondag aan het eind van de dag aan boord kwam was het net biertijd (5 uur ’s middags) en nadat ik met Gollum en Kyla een rondje schip had gedaan en de oude en nieuwe bemanningsleden had ontmoet werd me direct medegedeeld dat we waren uitgenodigd voor een BBQ net achter de ferry terminal. Diverse bekenden tegengekomen van de ander aanwezige Tall Ships en even geïnformeerd hoe de afgelopen etappe was geweest. Na de BBQ de stad ingegaan voor een paar afzakkertjes. Niet echt ongezellig. De maandag stond in het teken van een daysail, het officiële afscheid van de maritieme happening in Auckland, vanaf nu ging ieder Tall Ship zijn eigen route volgen. Wij echter (Oosterschelde, Tecla, Europa) liggen nog een paar dagen in Auckland en na de dagtocht gingen we eerst met de gehele bemanning uit eten in de stad. Aangezien het de vorige avond aardig laat (en vermoeiend) was geworden ging een ieder rond de klok van 10 al naar bed. De dinsdag zou het proviand voor de komende 7 weken worden afgeleverd en dat gebeurde dan ook; 4 grote pallets met van alles en nog wat en later op de dag kwamen er nog twee. Dit alles moest met het handje naar boord worden gebracht en vervolgens ook nog een plekje in het schip krijgen. Met veel pijn en moeite lukte dat ook wel en we waren net op tijd klaar voordat de nieuwe gasten aan boord kwamen. Omdat het een oversteek is van 7 weken aan één stuk (vooralsnog) heeft de rederij besloten om de 4-persoons hutten maar met drie man te bemannen, dit i.v.m. de ruimte. Al met al hebben we nu dus 29 personen aan boord (9 bemanningsleden en 20 trainees). De daarop volgende dag bleven we nog in de haven liggen en was er besloten om een dag later te vertrekken. De reden hiervan was dat wij nog op een paar zeilen zaten te wachten en de Tecla zat op een turbo te wachten en ook de Europa had nog niet alles binnen. Voor de gasten was er in samenwerking met de lokale VVV een programma gemaakt. In de avond was er een Halloween party georganiseerd door het Canadese schip de Picton Castle. Ik heb die tijd maar gebruikt om de website bij te werken. Donderdag zouden we dan eindelijk allemaal vertrekken en nadat de douane formaliteiten geregeld waren gingen we dan ook echt weg, behalve de Tecla, die nog steeds geen turbo had ontvangen. Omdat we met 9 bemanningsleden waren lopen we deze reis niet in een 2 wacht systeem van 6 op en 6 af maar van 4 op 8 af waarbij overdag na de wacht nog 2 uur klusjes gedaan worden, even wennen dus. Nadat er diverse zeiltjes waren gezet begon de dag (en de daarop volgende nacht) met een heel naar windje, half van voren dus veel deining. Resultaat; veel personen die zich niet al te goed voelden.

De vrijdag (1 Nov.) daarentegen gaf een heel ander weerbeeld. Lekker zonnetje en het windje wat langzaam naar het westen toe draaide en dat is net wat we moeten hebben. Dus alle vierkant (topzeilen en breefok) hijsen en met een rustig tempo van 4 tot 5 knopen richting het oosten. ’s Avonds de 180 graden meridiaan gepasseerd, dus in plaats van oosterlengte zitten we nu weer op westerlengte. De datumgrens ligt echter nog een ietsje verder naar het oosten.

Zaterdag (2 Nov.) Wisselend weer, breefok neergehaald, schoener, grootzeil, fok en kluivers gehesen. Diverse klussen gedaan. Programma gestart (entertainment, happy hour, was schema etc.). Ook kregen we het bericht dat de Tecla onderweg was en volle kracht onze kant op kwam zetten.

Zondag (3 Nov.) Na een nachtje op de motor, met alleen de fok voor stabiliteit, was het prachtig weer geworden. Als je niet beter zou weten dan zou je denken dat je in de Cariben zat in plaats van onderweg naar Kaap Hoorn. Iedereen liep in de korte broek en T-shirt en het was bijna windstil. Omdat het zondag was (rustdag) werd de motor gestopt en dreven we lekker rustig op de Pacific. De veiligheidsnetten werden verwijderd en de touwladder overboord gezet; Tijd om te zwemmen. Na een sprong van boord was het wel even schrikken want de watertemperatuur is toch wel fris maar daar raak je ook wel weer aan gewend. Hierna werd de lunch ook nog op dek geserveerd en was het tropische gevoel geheel aanwezig. Aan het eind van de middag toch maar een paar zeiltjes gehesen want per slot van rekening moesten we wel verder naar het oosten, ook al was er weinig wind.

Maandag (4 Nov.) Wederom lekker weer. We weten niet wat ons overkomt met dit weer, maar zolang de zon er is moet je ervan profiteren dus een ieder loopt lekker in zijn zomerse outfit rond. De wind is gunstig en stuwt ons voorwaarts met een gemiddelde snelheid van 5-7 knopen. Er is ook dagelijks contact met de andere twee schepen en er was besloten om een ankerplaats op te zoeken  bij de Chatham Islands. Deze eilanden liggen ongeveer 600 mijl (800 km) ten oosten van Christchurch en bestaat uit 11 eilandjes waarvan alleen Chatham en Pitt bewoond zijn. Een ander interessant punt van deze eilanden is dat zij als eerste in de wereld de zon zien opkomen, het tijdsverschil met de rest van Nieuw Zeeland is dan ook 3 kwartier. Ben benieuwd hoe het er daar uitziet.

Dinsdag (5 Nov.) Wederom een lekker dagje gezeild en verwacht werd dat we met de huidige snelheid ’s nacht zouden arriveren. Dat is niet echt optimaal dus gingen we in een lager tempo (minder zeil)  verder zodat we de volgende morgen voor anker konden gaan.

Woensdag (6 Nov.) Rond de klok van 10, in de zonovergoten morgen, ging het anker neer in de baai bij het plaatsje Waitangi aan de westkust van de Chatham Islands. De Chatham eilanden worden bewoond door maar 600 mensen en is aardig groen met glooiende heuvels en een paar dorpjes. In de baai lagen alleen een paar vissersbootjes die voornamelijk op lobster vissen. Aan het eind van de middag kwam de Tecla de baai binnenvaren en ’s avonds was ook de Europa van de partij.

Donderdag (7 Nov.) Toen ik ’s morgens om 7 uur op het dek was stond daar een bak met daarin 6 grote lobsters. Deze hadden we gekregen van een vissersboot die terugkwam van de zee en het prachtig vond dat er drie zeilschepen in de baai lagen. Om iets over acht de dinghy genomen naar de wal. Omdat er vandaag in het dorp een begrafenis was van een belangrijk (of populair) persoon was alles gesloten tot in de middag (had ik weer). Ik besloot toen maar om een stukje te gaan wandelen om wat van de omgeving te bekijken. Het dorp zelf is niet echt spectaculair, kerkje, ziekenhuis, hotel, bar, postkantoor en een paar huizen, dat is het wel zo beetje. Na een goed twee uur wandelen liep ik via het strand weer terug en kwam ik een zee olifant tegen die van het mooie weer lag te genieten. Nieuwsgierig zat hij (of zij) mij aan te kijken. Terug in Waitangi in het hotel mijn laatste Nieuw Zeelandse dollars gebruikt voor een koffie en een sweater en met de dinghy weer naar het schip. Hier had Job de lobster al gekookt en werd die ’s middags vakkundig ontleed en bereidt voor het diner. Voor de niet vis liefhebbers had Job nog kip gemaakt dus een ieder was tevreden.

Vrijdag (8 Nov.) Vandaag hadden we besloten om het passeren van de datumgrens toe te passen. Dat houdt in dat we een dag terug in de tijd gaan dus is het vandaag wederom donderdag 7 november.

Donderdag (7 Nov.) Vanmorgen gingen we vertrekken om de eerstvolgende weken geen land meer te zien. De Europa was gisteravond al vertrokken en de Tecla ging gelijk met ons weg. Via Pitt Island en de merkwaardige rotsen (Pyramide Rock en Sail Rock) ging de koers zuidoost. Hoe het kan weet ik niet maar het weer was ook meteen anders dan de afgelopen dagen, geen zon meer en de temperatuur was een aardig aantal graden gedaald. Ook veel laaghangende bewolking en motregen viel ons ten deel. Maar de wind was goed en met af en toe snelheden van boven de 8 knopen legden we over het algemeen meer dan 130 mijlen per dag af.

Vrijdag (8 Nov.) Wederom hetzelfde weerbeeld als gisteren, af en toe een bui, af en toe wat wegvallende wind en mist. Niet echt iets om over naar huis te schrijven. Er zijn nu ook twee lijsten vrijgegeven waarmee je een gokje kan wagen. De eerste is dat men bepaalt wanneer men denkt een schip te zien en de tweede is wanneer men denkt land te zien. Ik heb opgegeven dat we de 14^e een schip te zien krijgen en dat we de 27^ste land in zicht krijgen. Voor diegene die het goed heeft is er een prijs beschikbaar.

Zaterdag (9 Nov.) Het weer begon gedurende de morgen op te klaren, het zonnetje liet zich voorzichtig zien. Het resultaat was dat we weer verder konden met de schilderklussen die nog niet gereed waren. Ik had de afgelopen week het project “de Davids” op mij genomen. Deze waren op sommige plekken aardig roestig en konden wel een goede onderhoudsbeurt gebruiken. Maar zoals (bijna) alle klussen aan boord, je kan het niet in één geheel doen. Liever kleine stukjes gereed dan alles half af. Overall aangetrokken en de verfkrabber, schuurpapier en thinner uit de voorpiek gehaald en aan de arbeid. ’s Middags was het weer “Happy Hour”, oftewel “schoonschip”. Een ieder gaat dan zijn of haar hut van onder tot boven schoonmaken, dus gewapend met de stofzuiger en een emmer was iedereen druk in de weer. Ook was het tijd om schoon beddengoed op het bed te leggen. De afstanden die wij nu gemiddeld per dag afleggen zijn bewonderenswaardig, van een ‘magere’ 150 tot wel 210 mijl per dag, en dat komt dan overeen met een gemiddelde snelheid van een 9 knopen per uur.

Zondag (10 Nov.) Vandaag rustdag, oftewel, gewoon de wacht lopen maar daarna geen klussen doen. Om 12 uur was het weer tijd om contact op te nemen met de andere twee schepen en bijzonderheden door te geven en te ontvangen. De Tecla vaart op dat moment iets ten Noord Westen van ons en de Europa te Zuid Oosten. Om drie uur werd ik opgeschrikt door Frianko en Woody die zich hadden opgedoft als piraten. Ik werd ontvoerd en opgesloten in het vooronder tezamen met de andere bemanningsleden. Na een kwartiertje in het ongewisse te zijn werden we weer opgehaald en moesten we onder het toezicht van de gasten onder een touw doorkruipen. Dit touw symboliseerde de scheidslijn tussen Oosterbreedte en Westerbreedte oftewel de datumgrens. Met een Berenburger en een oorkonde werd dit bezegeld. Ook werd de klok meteen een uur vooruit gezet want vanaf nu is het passeren van elke 15 graden reden om de klok een uur vooruit te zetten.

Maandag (11 Nov.) Vandaag een zonnige, maar wel frisse, dag, goed dus om verder te gaan met de davids. ’s Middags was er een oefening, er werd gesimuleerd dat er een gat in de voorste machinekamer was en er water naar binnen liep. Ik was de observator en binnen 7 minuten was het gat gedicht met behulp van een dekbed en een paar houten proppen. Oefening geslaagd.

Dinsdag (12 Nov.)

Woensdag (13 Nov.) Enige tijd geleden is er besloten dat er een veiligheidsteam moet zijn die objectief een ronde over het schip maakt en bekijkt wat er verbeterd kan worden voor wat betreft de veiligheid. Ik was 1 van de drie, samen met Job en Jana. We kwamen op 4 punten uit en hebben dat netjes in een rapport opgesteld en nu maar afwachten wat ermee gedaan wordt. De bedoeling is dat dit elke maand gaat plaatsvinden. Het blijkt ook dat we geen vlag van de Falklands aan boord hebben en om toch goed voor de dag te komen gaan we er zelf maar 1 maken.

Donderdag (14 Nov.) Jazeker, ik had wederom gewonnen. Vanochtend om 01:35 was het toplicht te zien van de Tecla. Nu afwachten wat de prijs is en wanneer de prijs wordt uitgereikt. Ik heb het project van de Falkland vlag op me genomen en ben eerst op zoek gegaan van hoe die vlag er eigenlijk uitziet. Nou dat valt niet mee om dat na te maken. Als basis ga ik de vlag van Australië gebruiken en met behulp van een lichtblauw T-shirt heb ik ook de ondergrond van het wapen wat er op moet komen. Eerst op het T-shirt een schets gemaakt en die er vervolgens met stift opgetekend.

Vrijdag (15 Nov.) Verder gegaan met de vlag. Het T-shirt op een plaat hout bevestigd en in de voorpiek met verf aan de gang gegaan. Blijkt niet mee te vallen want het T-shirt neemt  de verf op zodat ik het meerdere malen moet verven, maar we hebben nog een maand voordat we er zijn dus dat moet wel lukken.

Zaterdag (16 Nov.) Druilerige dag, motregen en koud. Reden dus om een klusje benedendeks op te zoeken. Het gereedschapsrek in de machinekamer achter kon wel een opknapbeurt gebruiken dus eerst al het gereedschap er afgehaald, geschuurd en in de verf gezet. ’s Middags, na het “Happy Hour”, weer verder gegaan met de vlag.

Zondag (17 Nov.) Rustdag, dus na de wacht geen klussen meer maar lekker relaxen en doen waar je zin in hebt. Ik heb me maar weer verder ontfermt over de vlag die lekker opschiet. Ik voorzie alleen een klein probleempje; Ik heb het T-shirt op een plaat hout gelegd om het te beschilderen maar nu zit het vastgeplakt aan de plaat en ik weet nog niet of ik het schadevrij los kan trekken. Maar dat zien we morgen dan wel. Tijdens het eten werd de prijs uitgereikt van wanneer we het eerste schip zagen. Werner en Phil, die het schip hadden gezien, kregen beide een fles wijn toegereikt en ik kreeg een pot chocoladepasta en een tegoedbon voor een ontbijt op bed. Ben benieuwd wanneer en wat het gaat worden.

Maandag (18 Nov.) Wederom een mistige dag. Volgens de weersverwachting van de komende dagen ligt er een lage druk gebied voor ons. Omdat we de afgelopen dagen lekker zijn opgeschoten, voor wat betreft de afstand,  besloten we om het wat rustiger aan te doen door een zeiltje neer te halen. Alsof men daarboven dit had gehoord, de wind ging liggen dus de vaart ging er al automatisch uit. Met een snelheid van rond de 5 a 6 knopen (met af en toe een 2,5) varen we gestaag verder. De davits zijn ook voor de tweede keer in de tex (verfsoort) gezet, dus die klus kan van het lijstje worden geschrapt. Vanmiddag wordt deel 2 van de 8-delige serie Hornblower getoond.

Dinsdag (19 Nov.) Het schilderen van de Falkland vlag is nu gereed en het hoeft nu “alleen” nog maar op de Australische vlag genaaid te worden. Daarna nog de sterren wegwerken en dan nog de spreuk eronder schilderen en dan is die af. Omdat het over twee en een halve week Sinterklaas is, jazeker hij heeft tijd gevonden om ons te bezoeken hebben we vernomen, moet er ook nog een kostuum worden gemaakt. Jana neemt de mantel voor haar rekening en ik zou de mijter en de staf gaan doen. De mijter heb ik gemaakt van een pak cornflakes en dat rood geschilderd. Van een oud dekbedovertrek heb ik een reep gele stof uitgeknipt en hiervan een kruis gemaakt en vervolgens op de mijter geplakt.

Woensdag (20 Nov.) Jazeker, het was zover. Ik kreeg vanochtend mijn ontbijt op bed geserveerd. Broodje met gebakken spek en een ei, broodje met (mijn gewonnen) chocopasta, partjes sinaasappel en een fruitdrankje. Nadeel hiervan is dat mijn bed nu onder de broodkruimels zit maar ach, over twee dagen kunnen we weer het bed verschonen. Vandaag laat ook de zon zich weer zien, het is niet echt warm maar wel lekker. Goede dag om uitleg over het sextant te krijgen. Ook de staf van Sinterklaas is gereed.

Donderdag (21 Nov.) Vandaag was iedereen in rep en roer. Oorzaak; de indeling van de wacht ging veranderen. Voor mij persoonlijk blijft alles hetzelfde maar voor de gasten betekent het dat ze nu met andere mensen in de wacht komen. Ook is de klok (wederom) een uurtje naar voren geschoven. De wind is aardig toegenomen en dat maakt het een stuk kouder. De temperaturen schommelen nu rond de 6 á 10 graden. We hebben de stormkluiver gezet in plaats van de binnen kluiver. Aan het eind van de middag hebben we een fles met een boodschap en onze namen met emailadressen en een paar kaarten van de Oosterschelde overboord gegooid. De tekst die we hebben geplaatst luidt;

Message in a bottle

From;    Dutch sailing vessel Oosterschelde          (info@oosterschelde.nl)

To;         Finders of this bottle

GREETINGS AND SALUTATIONS from the captain, crew and sail trainees aboard this good ship, Dutch sailing vessel Oosterschelde.

We are on a world circumnavigation from the Netherlands (Holland) sailing eastwards around the world having departed from Rotterdam the 3 of November 2012. We are now in the Southern Pacific ocean having crossed the Atlantic ocean, rounded Cape of Good Hope and crossed the Southern Indian ocean, around Cape Leeuwin, Tasmanian Sea and up to Auckland New Zealand. Many Australians ports have been visited from Fremantle to Sydney (see www.dutchtallships.com).

In commemoration of this sailing leg across the Southern Pacific Ocean, and in commemoration of this good ship having been at sea for just over one year, we have this 21^st November 2013 cast this “Message in a bottle” at coordinates 52°12’ South and 118°51’ West. The fate of this “Message in a bottle” is at the mercy of the Pacific Ocean’s seas, wind, weather and currents!

IF THIS MESSAGE IN A BOTTLE IS FOUND

We greet you in great delight and wish you well. It would be even more wonderful if you would please contact us and greet us too. Letting us know who you are and the time, place and circumstances of your finding our “Message in a bottle”.

Ahoy from all of us on board (we are listed on the enclosed sheet).

                               Captain – Arian Poortman

Tijdens de ‘Eerste Wacht’ (20:00 – 24:00) hebben we de stormkluiver weer verwijderd en de gewone kluiver teruggezet.

Vrijdag (22 Nov.)

Zaterdag (23 Nov.) Na het “albekende” Happy Hour werd er ’s middags de mededeling gedaan dat Sinterklaas inderdaad had toegezegd dat hij op 5 december langs zal komen. Woody had daarom lootjes gemaakt en de bedoeling is dat je voor diegene een kleine attentie geeft met daarbij een gedicht van maximaal 5 regels.

Zondag (24 Nov.) Vandaag een NW wind kracht 7 met af en toe motregen en een paar golven die over het dek heen slaan. Het is nu nog 1250 mijl voordat we de Kaap Hoorn bereiken en met deze snelheden zou dat binnen 6 á 7 dagen te halen zijn. Vandaar moeten we nog wel 500 mijl naar de 50^ste  breedtegraad en dan nog 100 mijl terug naar Stanley. ’s Middags de klok alweer 1 uur vooruit gezet. Hoeveel tijdsverschil er nu zit tussen onze positie en Nederland, dat ben ik kwijt maar dat is ook pas weer aan de orde als we weer aan land zijn.

Maandag (25 Nov.) Vandaag was er een verjaardag aan boord dus hadden we gisteren, na onze wacht, de salon opgesierd met slingers. Job had voor deze gelegenheid drie lekkere taarten uit de oven getrokken en met een glaasje champagne en het geven van het cadeau was het een gezellig uurtje.

Dinsdag (26 Nov.) Windkracht 8 en zeer hoge golven. Zo begon mijn wacht om 8 uur vanmorgen. We hadden alleen nog maar de fok, het topzeil en de schoener opstaan, maar besloten werd om het schoenerzeil toch maar te laten zakken. De snelheden die we voeren was bijna constant boven de 10,3 knopen. Eenmaal het schoenerzeil opgebonden op de giek bedroeg de snelheid nog steeds een acceptabele 8,3 knopen, dus de vaart bleef er lekker in. Toen we klaar waren met de schoener kwam er een flinke golf over het dek aan zetten die ervoor zorgde dat drie gasten een gratis douche hadden. Compleet doorweekt gingen ze naar beneden om droge kleren aan te trekken. Foto en /of filmcamera’s waren zeiknat en Martin zijn bril werd van zijn gezicht afgespoeld en verdween vervolgens in de Pacific. Al met al een leuke wacht. Ben benieuwd wat het vanavond wordt want de verwachting is dat dit weerbeeld voorlopig de komende 2 dagen zo blijft. ’s Middags kwamen we de Tecla weer tegen op een 3 mijl afstand. Wat is dat een mooi gezicht, dat ‘kleine’ schip in die reusachtige waterpartij.

Woensdag (27 Nov.)

Donderdag (28 Nov.)

Vrijdag (29 Nov.)

Zaterdag (30 Nov.)

Zondag (1 Dec.) Zal waarschijnlijk liggen aan de regelmaat van het leven aan boord maar ik ben vergeten of er de afgelopen dagen nog iets speciaals is gebeurd. Behalve dat we wederom een uur vooruit zijn gegaan in de tijd en dat de Falkland vlag “bijna” klaar is en dat ik de surprise af heb en dat het weer van stormachtig 8-9 Bft tot zwak 4-5 Bft is weet ik het niet. Vandaag is het wederom zondag en deze “rustdag” wordt ’s morgens opgestart met pannenkoeken bij het ontbijt. Na het ontbijt, tijdens de wacht, hebben we de breefok er maar weer bijgezet, mede omdat afgelopen nacht de fok is gescheurd. Door een grote golf is de man achter het roer gevallen waardoor we spontaan in een gijp terechtkwamen. Helaas begon het aan het eind van de wacht te regenen en te sneeuwen wat men ertoe heeft doen besluiten om de breefok maar weer naar beneden te halen. ’s Middags voor het eerst sinds augustus weer eens een potje klaverjassen gedaan. Helaas verloren, maar met maar 32 punten verschil.

Maandag (2 Dec.)  LAND IN ZICHT. Dit hoorde we, tussen de regen en sneeuwbuien door, tijdens onze wacht om kwart over tien in de morgen. Na vertrek vanuit Chatham het eerste teken van Zuid Amerika. Kaap Hoorn laat niet lang meer op zich wachten want als alles gaat zoals die nu gaat dan verwachten we rond middernacht de Kaap te passeren. Als het zover ia dan wordt ook de klok weer een uur vooruitgezet dus ik maar hopen dat we voor middernacht de Kaap zien want dat scheelt weer een uurtje wachtlopen. Inderdaad, om iets over half elf ’s avonds zagen we de eerste contouren van “De Rots”. Iedereen werd gewekt om dit te aanschouwen en om tien voor elf passeerden we de Kaap (55°49’3 S ,067°08’8 W). Dit ging gepaard met een Berenburgertje en een biertje (de eerste sinds een kleine 4 weken) en het te water laten van een boek vergezeld van een Latijnse lied.

Dinsdag (3 Dec.) Na een korte(re) nachtrust stonden we weer aan dek. We gingen zo langzamerhand richting de Straat van Lemair. Dit is de doorgang tussen de kustlijn van Argentinië en Staten Island. De wind draaide lekker met ons mee met kracht 7. Daar de verwachting was dat de wind verder toe zou nemen hebben we het grootzeil maar naar beneden gehaald en voeren we verder met alleen de schoener, de fok en de stormkluiver. Dat was een goede beslissing want later op de dag nam de wind inderdaad toe naar kracht 8, gepaard met sneeuw en hagelbuien.

Woensdag (4 Dec.) Vanochtend moest een ieder die aan dek was verplicht aangehaakt zijn. Veiligheidstuigjes om dus, de wind was nog steeds 8 met heel grote golven en koude, gure hagel, sneeuw en regenbuien. Regelmatig spoelde het water van bakboord naar stuurboord over het dek en vice versa. Het kotje heeft ook al onder water gestaan, dus de veiligheidsmaatregelen waren er niet voor niets. Eenmaal op het dek blijft het een fantastisch gezicht hoe de golven zich vormen en hoe ze onder en voor het schip doorgaan. Ik kan er uren naar kijken. ’s Middags was een ieder nog druk bezig met zijn / haar Sinterklaas surprise. Iedereen met schaar, papier en lijm in de weer, lijkt wel een flashback naar de kleuterschool.

Donderdag (5 Dec.) Deze dag was er een met belangrijke gebeurtenissen. Eerst was er het feit dat we ’s morgens om kwart voor tien de 50°Zuid passeerde. Dit is voor ons het teken dat we de Kaap Hoorn hebben gerond conform de regels van de Kaap Hoorn vereniging. Een penning staat voor ons in het verschiet. Met een Berenburg en een korte toespraak door Arjan werd dit gevierd.  ’s Middags was Sinterklaas gearriveerd. Vergezeld van een ‘zwarte’ Piet en een grote zak met cadeautjes werden de gedichten voorgelezen. Ik had een boek gekregen over de Kaap Hoorn. Ook had Sinterklaas nog een verrassing voor iedereen, namelijk dat de klok weer een uur vooruit gezet werd.

Vrijdag (6 Dec.) Om half vijf in de morgen zagen we de eerste contouren van de Falklands en besloten werd om een ankerplaats op te zoeken. Dit gebeurde dan ook om iets voor zeven uur ’s avonds bij Settlement op Sealers Cove, een heel kleine nederzetting met maar een paar huizen. Voor ons (de permanente bemanning) was er eindelijk de gelegenheid om een biertje te nuttigen, dit werd dan ook met plezier gedaan. Om half drie ben ik maar mijn bedje ingedoken.

Zaterdag (7 Dec.) Vandaag gingen de gasten de wal op want er waren twee excursies in de aanbieding waar grote belangstelling voor was. Met het overzetten van de gasten naar de wal met de dinghy werden we continue vergezeld door tientallen Commerson dolfijnen. Als wij harder gingen varen gingen zij met het grootste gemak ook harder. Hartstikke leuk om te zien. Toen de gasten weg waren hebben wij het schip benedendeks even goed onderhanden genomen. Alles weer op zijn plaats en gepoetst en geschrobd. Om 12 uur waren we gereed en ben ik met Jan en Jacob de wal op gegaan. Aan wal hadden we eerst koffie gedronken bij een vrouwtje dat net de was ging ophangen. Zij woont 7 maanden per jaar op dit eiland en de resterende 5 woont zij in Aberdeen (Schotland). Hierna gingen we naar de top van de heuvel en van het vrouwtje hadden we een pen meegekregen want bovenop de heuvel ligt een boek waar je wat in kan schrijven. Eenmaal boven (kostte wel wat energie na het vorige avondje) werden we beloond met een prachtig uitzicht. Hierna verder gelopen naar de overblijfselen van de eerste nederzettingen anno 1765. Na het avondeten werd het anker weer gelicht en vertrokken we om de volgende dag in Stanley aan te komen.

Zondag (8 Dec.) Om bij Stanley aan te komen moesten we, toen we eenmaal de noordkust hadden gepasseerd, nog een aantal keren overstag gaan omdat de (toch wel vrij heftige) wind niet helemaal uit de goede hoek kwam. Tijdens één van de keren overstag scheurde nog even de binnen kluiver uit elkaar. Kon er ook nog wel even bij. Uiteindelijk konden we om half elf ’s avonds het anker neerlaten en was de grote oversteek een feit. Deze mijlpaal werd ook gevierd en tot half vijf was de bar nog bezet.

Maandag (9 Dec.)  Half negen werd ik wakker en na de gasten met de dinghy aan wal te hebben gebracht gingen we eerst maar eens de gescheurde kluiver losmaken en op dek de schade bekijken. Ook de eerder gescheurde fok werd nader bekeken. Gelukkig hebben ze op de Europa een naaimachine en daar kunnen we volgend weekend gebruik van maken. Ook is de Falkland vlag gehesen en van een afstand is die best wel mooi.

Naar de foto's

Naar de film

Terug naar de reis

.